Në Evropë, liqenet e lashtë janë të kufizuar në rajonin e Ballkanit (Albrecht & Wilke, 2008), me një moshë prej 2-5 milion vjet, liqenet e Ballkanit si Ohri, Macro Prespa, Mikro Prespa dhe Maliqi (tashmë i tharë) konsiderohen si liqenet më të vjetër në Evropë dhe me vijueshmerine e jetës nga më të gjatat në bote.
Liqeni i Ohrit është një liqen oligotrofik i thellë 290 m, i ndarë midis Maqedonisë dhe Shqipërisë, më i vjetër në Evropë (mosha prej disa milion vitesh) dhe me origjinë tektonike.
Ka sipërfaqe ujëmbledhëseje prej mbi 2.600 km2 dhe sipërfaqe prej 358 km2. Liqeni i Ohrit ka katër degë të përhershme: Cerava, Velgoska, Koselska, Sateska dhe më shumë se 30 rrëke të përkohshme dhe burime të shumta nënujore (sublacustrine). Ka një dalje sipërfaqësore, River Drim / Drin e cila i përket sistemit të kullimit të Adriatikut.
Nje nga komponentet e rendesishem te nismes se AEEMC eshte dhe vleresimi i nivelit te ndotjes nga metalet dhe makroushqyesit ne Liqenin e Ohrid. Ne kete kuader ekspetrtet e AEEMC po punojne per te percaktuar sasine, origjinen, shpërndarja hapësinore dhe nivelin e ndotjes së shkaktuar nga metalet e rënda në tokë, sedimente dhe ujë të ujëmbledhësit të Liqenit të Ohrit. Gjithashtu ne po analizojme permbajtjen e makroushqyesve ne ujin e liqenit.
Rezultatet treguan se përqendrimi i Fe, Cr, Ni, Co dhe Mn në mostrat e tokave që kanë origjinë ultramafike ose janë afër vendeve të hedhura ishte e lartë, tipike për tokën e mineralizuara. Uji sipërfaqësor i liqenit u gjet se kishte nivele të ulëta të metaleve të rënda, përveç përqendrimeve të nikelit që janë më të larta në Memelisht, Hudenisht dhe Pojske, që janë zona natyralisht te mineralizuara dhe perbejne nje rrezik potencial per kalimin e metaleve ne ujin dhe sedimentt e Liqenit.
Sedimentet përmbajnë nivele shumë të larta, kryesisht pranë vendeve te mineralizuara, dhe zonat e dampeve me minerale me përqendrime që variojnë 414-1333 mg / kg për Nikelin, 175-416 mg / kg për Kromin, 101-163 mg / kg për Cobaltin, 233-600 mg / kg për manganin. dhe 13-40 g / kg për Hekurin.
Vlera e matur e metaleve te disponueshem tregon se përqendrimi i nikelit në sedimente varion nga 10 në 15 mg / kg në stacionet e marrjes së mostrave pranë zonave te mineralizuara dhe zonave të hedhjes së mineraleve. Kështu, substrati i mineralizuar dhe aktivitetet e minierave paraqitin nje rrisk potencial ne ujembledhesin e liqenit te Ohrid.
Gjendja e liqenit eshte Oligotrofike per sa i perket permbajtjes se Fosforit ne shumicen e stacioneve te mostrimit me perjashtim te zonave te banuara, si Pogradec, Memelisht. Gjentja trofike e liqenit duhet monitoruar.
Në Liqenin e Ohrit pjane përcaktuan 17 specie native dhe 4 specie të introduktuara. Në këtë liqen 10 lloje peshqish janë endemikë:
S. ohridanus (Steindachner 1892), S. aphelios (Kottelat, 1997), S. balcanicus (Karaman, 1928), S. letnica (Karaman, 1924), Salmo lumi (Poljakov, Filip & Basho 1958), Barbatula sturanyi (Steindachner, 1892), dhe G. ohridanus, (Karaman, 1924), A. ohridanus, R. ohridanus dhe Ch. Ohridanus.
Scardinus knezevici, Cobitis ohridana tashmë konsiderohen si specie subendemike në sitemin Drini -Oher.
Alburnus scoranza dhe Barbus rebeli konsiderohen si edemike ballkanike.
Metoda e peshkimit MMG (rrjetat me shume syze Bentonike dhe pelagjike) funksionon në mënyrë të kënaqshme (rreth 75% e specieve) dhe duhet të plotësohet me metoda të tjera për të kapur individe më të mëdhenj.
Speciet e aliene (sidomos idhtaku, notaku dhe peshku kungull) janë të mirë-vendosur në liqen. Speciet aliene mund të konkurojnë për ushqim dhe habitate, dhe mund të gjuajnë mbi llojet native.
Shpërndarja e specieve të peshkut në pjesën litorale të liqenit është relativisht e ngjashme midis pjesëve shqiptare dhe maqedonase. Janë të dukshme dallimet në përbërjen e specieve dhe abundancën në zonat litorale dhe pelagjike.
Gjendja aktuale e ujit dëshmon nevojën urgjente për reduktimin e inputeve të jashtëm të lëndëve ushqyese, me qëllim parandalimin e efekteve të pakthyeshme të eutrofikimit.
Për të zvogëluar rrezikun e inputeve të azotit dhe fosforit nga tokat bujqësore, nevojitet përmirësimi i praktikave te kultivimit.
Gjithashtu rekomandohet marja e masave për të zvogëluar ngarkesat e jashtme të ushqyesve që rrjedhin nga rrjedhjet sipërfaqësore, duke përfshirë ujerat e patrajtuara.